هفته‌نامه تجارت فردا مدتی قبل گفت‌و‌گویی با آلوین راث، برنده نوبل 2012 انجام داد. از جمله نظر او درباره خدمت سربازی و تحلیل
اقتصادی آن پرسیده شد. او به سوال تجارت فردا اینگونه پاسخ داد: ما در آمریکا به ارتش داوطلبانه رسیدیم که در آن لازم نبود به دولت مبلغی پرداخت کنید، بلکه این دولت بود که شما را استخدام می‌کرد. آنها می‌بایست مردم را برای سرباز شدن استخدام می‌کردند و سربازان نیز داوطلب بودند. به هر حال ما همین سیستم آخری را حفظ کرده‌ایم. ما در مورد اینکه چه سیستمی منصفانه و برای اداره جامعه مناسب است، بحث‌های زیادی کرده‌ایم. مثلاً اینکه آیا این منصفانه است که تنها مردمی که چنین شغلی را نیاز دارند، آن را داشته باشند؟ یا مثلاً اینکه همه ما باید این شغل را داشته باشیم؟ آیا لزومی دارد که همگی مسوولیت و بار حضور در ارتش را با یکدیگر تقسیم کنیم؟ اکنون در آمریکا این شکل از تفکر در مورد جنگ که بر اساس آن می‌بایست همه افراد در جنگ حضور داشته باشد، تغییر یافته است. ارتش مبتنی بر سرباز وظیفه با ارتش داوطلبانه‌ای که در آن افراد استخدام می‌شوند، فرق دارد. بنابراین، اینها سوالات سختی هستند. برای ارتش داوطلبانه مزیت‌هایی وجود دارد که بر اساس این مزیت‌ها، مردمی که این شغل را بخواهند، آن را اخذ می‌کنند و مردمی که این شغل را نمی‌خواهند، مجبور به اخذ آن نیستند. در نتیجه، این مزیتی است که حقیقت دارد، نه‌تنها برای خدمت سربازی، بلکه برای هر شغل دیگری. مثلاً مردمی که بخواهند روزنامه‌نگار شوند، باید بتوانند روزنامه‌نگار شوند. همچنین مردمی که بخواهند استاد اقتصاد شوند، باید استاد اقتصاد شوند و شما نباید مردم را مجبور کنید که استاد اقتصاد شوند. اما، این سوال سختی است و چون من در مورد بحث‌های درگرفته در ایران در این مورد به اندازه کافی اطلاعات ندارم، نمی‌توانم در مورد وقایع رخ‌داده در ارتش ایران ابراز عقیده کنم.
همچنین البته به نطر میرسه در چارچوب سرباز حرفه ای (بهره گیری از حرفه و مهارت سرباز) بشه تا حدی مشکل موجود در ایران رو تخفیف داد.
باید دقت کرد که لااقل در ایران، به نوعی این مساله به تلقی افراد جامعه از «انصاف» هم بر میگرده. بالاخره اگه فرض کنیم شرایط سربازی، همچون حال حاضر، نامناسب باشه و تحقیقاً کسی داوطلبانه حاضر به انجام خدمت سربازی نیست، اکثریت مرم جامعه یا افرادی که درگیر سربازی هستن از «فروش خدمت سربازی» یا بنا به نظر یکی از دوستان از «گماشتن یکی به جای خود در سربازی» ناراضی خواهند بود.
به هر حال یکی از پایه های اساسی در طراحی سیاست اقتصادی، تاکید میکنم یکی، بهبود وضع یا رفاه یا رضایت افراد درگیر اون سیاست هستش.